ประคัลภ์ หมายถึง (แบบ) น. ความกล้า, ความสามารถ, ความคะนอง. ว. คล่องแคล่ว,ประเปรียว. (ส.).
น. ลูกกลม ๆ ที่ร้อยเป็นพวงสําหรับเป็นเครื่องหมายการนับในเวลาบริกรรมภาวนาหรือสําหรับใช้เป็นเครื่องราง, เรียกเครื่องประดับที่ทําด้วยทองคําเป็นต้นมีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น.
น. ชื่อฝีชนิดหนึ่งเกิดขึ้นบริเวณลําคอ เป็นเม็ดเรียงกันรอบคอ.
น. ชื่อไม้ต้นชนิด Drypetes roxburghii Wall. ในวงศ์ Euphorbiaceaeลําต้นและกิ่งก้านสีขาวนวล ใบหนาเป็นมัน ผลกลมรีสีขาวอมเทาใช้ทํายาได้, มะคําไก่ ก็เรียก.
น. ชื่อไม้ต้น ๒ ชนิดในสกุล Sapindus วงศ์ Sapindaceaeคือ ชนิด S. trifoliatus L. ใบเป็นใบประกอบ มีใบย่อย ๔-๖ ใบและชนิด S. rarak A. DC. มีใบย่อย ๑๔-๓๐ ใบ ทั้ง ๒ ชนิดผลกลมขนาดผลพุทรา ใช้ทํายาได้ เมื่อชงกับนํ้าร้อน ใช้ซักผ้าไหมหรือล้างเครื่องเพชรแทนสบู่ได้, มะคําดีควาย หรือ มะซัก ก็เรียก.
ก. ประจง, ค่อย ๆ ทําให้เรียบร้อย, ประคอง.
ก. ประจง, ค่อย ๆ ทําให้เรียบร้อย, ประคอง.
(แบบ) ก. คล่องแคล่ว, ชํานาญ. (ส. ปฺรคุณ ว่า ตรง, สัตย์ซื่อ,ซื่อตรง; ป. ปคุณ).