ประกาศนียบัตร หมายถึง [ปฺระกาสะนียะบัด, ปฺระกาดสะนียะบัด] น. เอกสารแสดงคุณวุฒิตามปรกติตํ่ากว่าระดับอุดมศึกษา.
น. คําสั่งเด็ดขาด, คําพูดที่ศักดิ์สิทธิ์.
ก. รัด, ตรึงให้แน่น, เช่น ประกําตรึงด้วยเพชรแน่นหนา.(ม. ร่ายยาว กุมาร).
ก. ประกอบ, ประกับ, ประดับ.
(แบบ) ก. แจ้งความ, ประกาศ, แสดง. (ส.).
[ปฺระกีระนะกะ, ปฺระเกียนระนะกะ] ว. เรี่ยราย, เบ็ดเตล็ด, กระจาย,ระคนกัน, คละกัน. (ส. ปฺรกีรฺณก; ป. ปกิณฺณก).
[ปฺระกีระนะกะ, ปฺระเกียนระนะกะ] ว. เรี่ยราย, เบ็ดเตล็ด, กระจาย,ระคนกัน, คละกัน. (ส. ปฺรกีรฺณก; ป. ปกิณฺณก).
ก. แตกร้าวกัน, วิวาทกัน. (ข. ปฺรแกก ว่า เถียงกัน).