ประกฤติ หมายถึง [-กฺริด, -กฺริติ] (แบบ) น. มูลเดิม, ที่เกิด, รากเหง้า; ความเป็นไปตามธรรมดา, ความเป็นไปตามปรกติ, ลักษณะ; กฎ, เกณฑ์,แบบเดิม. (ส. ปฺรกฺฤติ; ป. ปกติ).
น. ประการ. ว. ต่าง.
ก. แข่งขันเพื่อเลือกเฟ้นเอาดี โดยมีการตัดสิน เช่น ประกวดนางงามประกวดบทความ.
ก. แข่งสู้อวดกัน เช่น แต่งตัวประกวดประขันกัน.
ก. เสนอราคาแข่งขันกัน.
ก. เอาชิ้นส่วนต่าง ๆ มารวมหรือคุมกันเข้าเป็นรูปร่างตามที่ต้องการเช่น ประกอบรถยนต์; ทํา เช่น ประกอบอาชีพ ประกอบธุรกิจ; ประสมหรือปรุงเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน เช่น ประกอบยา; เสริม, เพิ่มเติม, เช่นอธิบายประกอบ.
ก. มี, มีมาก, เช่น ประกอบด้วยเมตตา, กอบด้วย ก็ว่า.
ก. ทําหรือปรุงแต่งอาหารต่าง ๆ.