ปู้ยี่ปู้ยำ หมายถึง ว. ชอกชํ้า, ยับเยิน.
ก. บุรณะ.
น. ชื่อขวานชนิดหนึ่ง มีบ้องที่หัวบิดได้ สําหรับตัดและถาก,ขวานโยน ก็เรียก.
น. ชื่อเต่านํ้าจืดชนิด Platysternon megacephalum ในวงศ์Platysternidae หัวโตมาก หางยาวกว่ากระดอง อาศัยอยู่ตามลําธารบนภูเขา พบทางภาคเหนือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันตกของประเทศไทย.
น. เรียกส่วนล่างของทางใบที่หุ้มรอบลําต้นหมากเมื่อแก่จัดแล้วหลุดลงมาว่า กาบปูเล.
น. วิธีการจับสัตว์น้ำอย่างหนึ่ง โดยใช้ผ้าหนา ๆ ห่อทรายม้วนเป็นลำยาวแล้วใช้คนประมาณ ๑๐ คนดันผ้าไปตามหาดทรายหรือชายตลิ่งตื้น ๆ เพื่อต้อนปลาขึ้นไปบนฝั่ง.
(กลอน) น. ขนม เช่น ปูวาต้มแดงต้มขาว. (กฎหมายเก่า). (ป. ปูว).
น. ชื่อสัตว์ทะเลจําพวกปู ส่วนท้องอ่อนนิ่ม พบตามชายฝั่งหรือนํ้าลึก ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในเปลือกหอยกาบเดี่ยวที่ว่างเปล่าเช่น สกุล Clibanarius ในวงศ์ Paguridae อยู่ตามโขดหินชายทะเล, สกุล Coenobita ในวงศ์ Coenobitidae อยู่บนบกริมทะเล, สกุล Parapagurus ในวงศ์ Parapaguridaeอยู่ในนํ้าลึกระหว่าง ๘๐-๒๐๐ เมตร.