ปูชกะ หมายถึง [-ชะกะ] น. ผู้บูชา. (ป., ส.).
[-ชะนียะ] ว. น่านับถือ, น่าบูชา, เช่น ปูชนียวัตถุ ปูชนียบุคคล. (ป.).
[-ชะนียะ] ว. น่านับถือ, น่าบูชา, เช่น ปูชนียวัตถุ ปูชนียบุคคล. (ป.).
น. บูชา. (ป.).
ก. บูชิต. (ป.).
ดู กะปูด.
ว. นูนเบ่งขึ้นมาในลักษณะอย่างดินปูด หน้าปูด; เสียงดังเช่นนั้น.
(ปาก) ก. พูดหรือเผยความลับเพราะทนเก็บไว้ไม่ได้.