ความหมายของคำว่า ' ปุเรจาริก '

ความหมายของคำว่า ' ปุเรจาริก '
ปุเรจาริก หมายถึง ว. เป็นเครื่องนําหน้า, เป็นอารมณ์, เป็นหัวหน้า. (ป., ส.).

ปุโรหิต
น. พราหมณ์ที่ปรึกษาของพระมหากษัตริย์ในทางนิติ คือขนบธรรมเนียมจารีตประเพณี. (ป., ส.).
ปุลลิงค์, ปุลลึงค์
ดู ปุงลิงค์, ปุงลึงค์.
ปุลลิงค์, ปุลลึงค์
ดู ปุงลิงค์, ปุงลึงค์.
ปุลินท์
น. ชาวป่าชาวเขา. (ส.).
ปุลู
น. ขวานปูลู, ขวานโยน.
ปุโลปุเล
(ปาก) ก. พูดหรือทําพอให้เสร็จ ๆ ไปโดยไม่ต้องการรายละเอียด,ประโลประเล ก็ว่า.
ปุษยะ, ปุสสะ, บุษย์, บุษยะ
[ปุดสะยะ, ปุดสะ, บุด, บุดสะยะ] น. ดาวฤกษ์ที่ ๘ มี ๕ ดวง เห็นเป็นรูปปุยฝ้าย พวงดอกไม้ ดอกบัว หรือโลง, ดาวปุยฝ้าย ดาวพวงดอกไม้ ดาวดอกบัว ดาวโลง ดาวปู ดาวสมอสําเภา หรือดาวสิธยะ ก็เรียก. (ส. ปุษฺย; ป. ปุสฺส).