ปุย ๒, ปุยกระโดน, ปุยขาว หมายถึง ดู กระโดน.
ดู กระโดน.
ดู กระโดน.
น. ลักษณะแก้มที่ตุ่ยออกมาเช่นในเวลากินอาหาร; (ถิ่น-ปักษ์ใต้)ของลับหญิง.
น. สิ่งที่ใส่ลงไปในดินหรือให้ธาตุอาหารพืชหนึ่งหรือหลายธาตุ.
น. ปุ๋ยที่ได้จากมูลสัตว์และเศษซากพืชรองคอก.
น. ปุ๋ยที่ผลิตขึ้นโดยกระบวนการทางเคมีให้มีธาตุอาหารหลักเพียงธาตุเดียวหรือหลายธาตุ; (ปาก) ปุ๋ยวิทยาศาสตร์.
(ปาก) น. ปุ๋ยเคมี.