ปุดกะลา หมายถึง (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ต้นกะลา. (ดู กะลา ๒).
(แบบ) น. บุตร. (ป.; ส. ปุตฺร).
น. คนที่ยังมีกิเลสหนา, สามัญชน, ผู้ที่มิได้เป็นพระอริยบุคคล.(ป. ปุถุชฺชน; ส. ปฺฤถคฺชน).
น. ต้นบุนนาค. (ป.).
[ปุนะพบ] น. ภพใหม่, การเกิดใหม่. (ป. ปุนพฺภว); สมัยเกิดใหม่ได้แก่ตอนเริ่มต้นยุคปัจจุบันหลังยุคกลาง.
[ปุนับพะสู, ปุนับพะสุ] น. ดาวฤกษ์ที่ ๗ มี ๓ ดวง เห็นเป็นรูปเรือชัยหรือหัวสําเภา, ดาวหัวสําเภา ดาวสําเภาทอง ดาวสะเภา ดาวยามเกาหรือ ดาวตาเรือชัย ก็เรียก. (ป. ปุนพฺพสุ).
[ปุนับพะสู, ปุนับพะสุ] น. ดาวฤกษ์ที่ ๗ มี ๓ ดวง เห็นเป็นรูปเรือชัยหรือหัวสําเภา, ดาวหัวสําเภา ดาวสําเภาทอง ดาวสะเภา ดาวยามเกาหรือ ดาวตาเรือชัย ก็เรียก. (ป. ปุนพฺพสุ).
ว. อาการที่เป็นไปอย่างฉับไว, ทันทีทันใด, เช่น ฉวยปุบ,มักใช้เข้าคู่กับคำ ปับ เป็น ปุบปับ.