ปื๋อ หมายถึง ว. จัด, มักใช้ประกอบสีดําสีเขียวว่า ดําปื๋อ เขียวปื๋อ.
ว. เสียงดังเช่นนั้น.
ก. ปะ เช่น เอาไม้ไปปุฝาเรือน.
ว. เสียงดังเช่นนั้น.
ว. เรียกเท้าที่พิการมีรูปดังกําปั้นว่า เท้าปุก.
ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงตําข้าว.
ว. มีขนหรือใยฟูรุงรัง.
[ปุกคะ-] (แบบ) น. บุคคล. (ป. ปุคฺคล).