ความหมายของคำว่า ' ปึก '

ความหมายของคำว่า ' ปึก '
ปึก หมายถึง น. สิ่งที่จับเกาะรวมกันแน่น, ลักษณนามเรียกสิ่งที่จับเกาะรวมกันแน่นเช่นนั้นว่า ปึก เช่น นํ้าตาล ๓ ปึก. ว. แน่นทึบ เช่น เนื้อแน่นปึก.

ปึกแผ่น
ว. ที่ตั้งอยู่ด้วยความมั่นคง, มีหลักฐานมั่นคง.
ปึง
ว. เสียงดังเช่นนั้น.
ปึงปัง
ว. เสียงดังเอ็ดอึง.
ปึ่ง ๑
ว. ทําท่าไว้ยศไม่อยากพูดจาด้วย; ทําทีเฉยแสดงอาการคล้ายกับโกรธ, ปึ่งชา ก็ว่า.
ปึ่งชา
ว. ทําทีเฉยแสดงอาการคล้ายกับโกรธ, ปึ่ง ก็ว่า; วางท่าเฉยเมยอย่างไว้ยศ เช่น เมียเจ้ารูปทองสิบสองหนัก ยศศักดิ์ปึ่งชาหาน้อยไม่. (สังข์ทอง).
ปึ่ง ๒
ดู บึ่ง ๑.
ปึ๋ง
ว. เสียงดังเช่นนั้น.