ปีนป่าย หมายถึง ก. ปีนหรือตะกายขึ้นไปด้วยความยากลำบาก, ป่ายปีน ก็ว่า.
น. ชื่อเพลงที่ขึ้นต้นด้วยคํา ปีน เช่น ปีนตลิ่งนอก ปีนตลิ่งใน.
น. ชื่อไม้ต้นชนิด Millingtonia hortensis L.f. ในวงศ์ Bignoniaceaeใบเป็นใบประกอบ ดอกยาว สีขาว กลิ่นหอม ดอกแห้งใช้ประสมยาสูบ, พายัพเรียก กาซะลอง, อีสานเรียก กางของ.
น. ภาชนะทําด้วยสังกะสีเป็นต้น รูปสี่เหลี่ยม สําหรับบรรจุสิ่งของ,ปี๊บ ก็ว่า.
น. ปีบ. (ดู ปีบ ๒); ชื่อลูกโป่งที่ทําด้วยยาง.
ว. เสียงอย่างเสียงเสือร้อง.
น. ผี, ลักษณนามว่า ตน, ปิศาจ ก็ว่า. (ส.; ป. ปิสาจ).
[-ละกะ] น. ฝี, ต่อม, ไฝ. (ป. ปีฬกา; ส. ปีฑกา).