ปิ่นตอ หมายถึง น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิดหนึ่งในสกุล Commelina วงศ์ Commelinaceaeใช้ทํายาได้, หญ้าปีนตอ ก็เรียก.
น. ภาชนะสําหรับใส่ของกิน ซ้อนกันเป็นชั้น ๆ มีหูร้อยหิ้วได้,ลักษณนามว่า เถา เช่น ปิ่นโต ๒ เถา.
[ปิบผะลี] น. ดีปลี. (ป.; ส. ปิปฺปลี).
ว. เกือบ, จวน, แทบ.
ว. เกือบ, จวน, แทบ.
[ปิยะ-] ว. ที่รัก, สําหรับประกอบหน้าศัพท์ต่าง ๆ เช่น ปิยบุตรหรือ ปิโยรส = ลูกที่รัก. (ป.).
น. ประยงค์. (ป.).
น. ลูกที่รัก. (ป., ส. ปิย + โอรส).