ความหมายของคำว่า ' ปาป- '

ปาปมุต
ว. ไม่มีใครถือโทษ.
ปาปอหยีสังฆาตา
[-ปอหฺยี-] น. บิดา, พ่อ. (ช.).
ปาพจน์
น. คําเป็นประธาน, พุทธวจนะ, คําบาลี. (ป. ปาวจน).
ปาม
ก. ขยุ้มด้วยมือ, ซุ่มซ่ามเข้าไป, กินอย่างตะกละ.
ปามปึงมา
ก. พรวดพราดเข้ามา เช่น มีมือถือดาบกล้าอวดค้า ๆ คำรามคำรนปามปึงมาด้วยด่วนแล. (ม. คำหลวง กุมาร).
ปาโมกข์
น. ผู้เป็นหัวหน้า, ผู้เป็นประธาน. (ป.).
ป่าย ๑
ว. ปีนขึ้นไปด้วยความยากลําบาก, มักใช้เข้าคู่กับคํา ปีน เป็น ป่ายปีนหรือ ปีนป่าย.