ปาณิธรรม หมายถึง น. พิธีแต่งงาน. (ส. ปาณิธรฺม).
น. ศัสตราที่พุ่งด้วยมือ เช่น หอก หลาว. (ส.).
น. ข้อมือ. (ส.).
น. สัตว์, คน. ว. มีลมหายใจอยู่, ยังเป็นอยู่. (ป.; ส. ปฺราณินฺ).
ก. เอาส่วนที่ไม่ต้องการออกโดยวิธีฝานบาง ๆ หรือกวาดออกเช่น ปาดผลไม้ส่วนที่เสียออก ปาดปากถังปากสัดปากทะนาน,โดยปริยายหมายความว่า เอาของมีคมฟันแฉลบ ๆ เช่นเอามีดปาดหน้า.
ก. แซงตัดหน้า ในคำว่า ขับรถปาดหน้า.
น. ชื่อสัตว์สี่เท้าสะเทินนํ้าสะเทินบก ในวงศ์ Rhacophoridaeรูปร่างคล้ายเขียดแต่อาศัยอยู่ตามต้นไม้ ปลายนิ้วแบนช่วยในการเกาะ ทํากองฟองวางไข่ตามกิ่งไม้ชายนํ้า มีหลายชนิด เช่นชนิด Rhacophorus leucomystax ซึ่งพบทั่วไป, ปาดบิน(R. nigropalmatus), เขียดตะปาด ก็เรียก.
น. ลมที่พาใบเรือตลบขึ้นปลายเสา.