ปาณิเคราะห์ หมายถึง น. การจับเจ้าสาวด้วยมือ คือ การแต่งงาน. (ส. ปาณิคฺรห;ป. ปาณิคฺคห).
น. ฝ่ามือ. (ป., ส. ปาณิตล).
น. พิธีแต่งงาน. (ส. ปาณิธรฺม).
น. ศัสตราที่พุ่งด้วยมือ เช่น หอก หลาว. (ส.).
น. ข้อมือ. (ส.).
น. สัตว์, คน. ว. มีลมหายใจอยู่, ยังเป็นอยู่. (ป.; ส. ปฺราณินฺ).
ก. เอาส่วนที่ไม่ต้องการออกโดยวิธีฝานบาง ๆ หรือกวาดออกเช่น ปาดผลไม้ส่วนที่เสียออก ปาดปากถังปากสัดปากทะนาน,โดยปริยายหมายความว่า เอาของมีคมฟันแฉลบ ๆ เช่นเอามีดปาดหน้า.
ก. แซงตัดหน้า ในคำว่า ขับรถปาดหน้า.