ป่าง หมายถึง (โบ) น. ปาง, ครั้ง, คราว, เมื่อ.
น. ชื่อโรคชนิดหนึ่ง มีตับและม้ามโต มีไข้คลุมเครือเรื้อรัง คือไข้จับสั่นเรื้อรัง, จุกผาม ก็เรียก.
น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Chlorophytum orchidastrum Lindl. ในวงศ์Anthericaceae โคนต้นเมื่อลอกเอาใบออกจะเห็นด้านในมีเนื้อสีขาว ๆ กินได้.
ปาจะ-] (แบบ) น. ประตัก. (ป.; ส. ปฺราชน).
[ปาจะรี, ปาจาน] น. อาจารย์ของอาจารย์. (ป.; ส. ปฺราจารฺย =ปฺราคต + อาจารฺย).
[ปาจะรี, ปาจาน] น. อาจารย์ของอาจารย์. (ป.; ส. ปฺราจารฺย =ปฺราคต + อาจารฺย).
น. ชื่ออาบัติหมวดหนึ่ง จัดไว้ในพวกอาบัติเบาที่เปรียบด้วยลหุโทษ. (ป.).
น. ปราจีน. (ป.).