ปากว่ามือถึง หมายถึง (สํา) ก. พอพูดก็ทําเลย.
ว. ชอบเปิดเผยเรื่องของผู้อื่น.
ก. โต้เถียง, ทะเลาะ, ในคำว่า เป็นปากเสียง มีปากเสียง. น. ผู้พูดหรือโต้เถียงแทน เช่น ผู้แทนราษฎรเป็นปากเสียงของประชาชน.
ว. ไม่ใคร่พูดขอร้องต่อใคร ๆ, ไม่ใคร่ทักทายใคร. ก. พูดได้ช้า(ใช้แก่เด็กที่สอนพูด). น. เรียกยุงที่กัดเจ็บมาก ว่า ยุงปากหนัก.
ว. ชอบพูดจาว่าร้ายคนอื่น.
น. ปากที่มีลักษณะยื่นบานเหมือนปากหมู.
ว. พูดจาไพเราะ (มักใช้ในทางที่ล่อใจหรือไม่จริงใจ); อาการที่รู้สึกหวานในปากเมื่อเวลาเป็นไข้.
(สํา) ก. พูดจาอ่อนหวานแต่ไม่จริงใจ.