ปากพล่อย หมายถึง ก. พูดโดยไม่คำนึงว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่จริง.
ว. ปากร้าย, ชอบพูดหยาบคาย.
ว. ชอบพูดว่าคนอื่นซํ้า ๆ ซาก ๆ, พูดมาก, (ในทางช่างว่า ช่างติ),พูดขยายเรื่องเล็กน้อยให้มากออกไป.
น. รอยบากหรือรอยเจาะที่ตัวไม้สําหรับเอาตัวไม้นั้นประกบกัน.
ว. ที่พูดพล่าม พูดพล่อย หรือพูดโดยไม่ยั้งคิดเสียก่อนว่าอะไรควรพูดหรือไม่ควรพูด.
(สํา) ว. ยังเป็นเด็ก.
ว. มักดุด่าว่าร้าย.
ก. พูดจาดุด่าแต่น้ำใจดี.