ปากเปียก, ปากเปียกปากแฉะ หมายถึง น. เรียกการว่ากล่าวตักเตือนซํ้าแล้วซํ้าเล่าก็ยังไม่ได้ผลตามที่มุ่งหมาย.
ก. ชอบพูดเปิดเผยสิ่งที่ไม่สมควรออกมาโดยไม่คํานึงถึงความผิดพลาดเสียหาย.
น. ชื่อชามชนิดหนึ่ง ก้นเล็กปากบานอย่างรูปงอบหงาย.
ก. พูดโดยไม่คำนึงว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่จริง.
ว. ปากร้าย, ชอบพูดหยาบคาย.
ว. ชอบพูดว่าคนอื่นซํ้า ๆ ซาก ๆ, พูดมาก, (ในทางช่างว่า ช่างติ),พูดขยายเรื่องเล็กน้อยให้มากออกไป.
น. รอยบากหรือรอยเจาะที่ตัวไม้สําหรับเอาตัวไม้นั้นประกบกัน.
ว. ที่พูดพล่าม พูดพล่อย หรือพูดโดยไม่ยั้งคิดเสียก่อนว่าอะไรควรพูดหรือไม่ควรพูด.