ความหมายของคำว่า ' ปากน้ำ '

ความหมายของคำว่า ' ปากน้ำ '
ปากน้ำ หมายถึง น. บริเวณที่แควไหลลงมาบรรจบลำน้ำใหญ่ เช่น ปากน้ำโพ หรือบริเวณที่ลำน้ำใหญ่ไหลลงสู่ทะเลหรือทะเลสาบ เช่น ปากน้ำเจ้าพระยา ปากน้ำบางปะกง, บางทีก็ใช้เรียกทางเข้าอ่าวจากมหาสมุทรหรือทะเลสู่ฝั่งด้วย.

ปากบอน
ว. อาการที่ปากอยู่ไม่สุข ชอบพูด ชอบฟ้อง, ปากคัน หรือ ปากตําแยก็ว่า.
ปากบาตร
น. เรียกของที่ใส่ฝาบาตรถวายพระเวลาตักบาตรว่า ของปากบาตร.
ปากเบา
ก. พูดได้เร็ว (ใช้แก่เด็กที่สอนพูด); พูดโดยไม่ยั้งคิด. น. เรียกยุงที่กัดไม่ค่อยจะรู้สึกเจ็บว่า ยุงปากเบา.
ปากแบะ
น. ปากที่มีริมฝีปากล่างยื่นห้อยออกมามาก.
ปากปราศรัยใจเชือดคอ
(สํา) ก. พูดดีแต่ใจคิดร้าย.
ปากปลา
น. ส่วนหัวของสําเภาที่ว่างอยู่ ไม่ได้อุดกระดาน.
ปากปลาร้า
(สํา) ว. ชอบพูดคําหยาบ.