ความหมายของคำว่า ' ป่าชายเลน, ป่าเลน '

ความหมายของคำว่า ' ป่าชายเลน, ป่าเลน '
ป่าชายเลน, ป่าเลน หมายถึง น. ป่าที่อยู่ตามชายทะเลที่มีเลนและนํ้าทะเลขึ้นถึง ต้นไม้ในป่าประเภทนี้มักมีรากงอกอยู่เหนือพื้นดินเพื่อคํ้ายันลําต้น โดยมากเป็นไม้โกงกาง แสม และลําพู.

ป่าชายเลน, ป่าเลน
น. ป่าที่อยู่ตามชายทะเลที่มีเลนและนํ้าทะเลขึ้นถึง ต้นไม้ในป่าประเภทนี้มักมีรากงอกอยู่เหนือพื้นดินเพื่อคํ้ายันลําต้น โดยมากเป็นไม้โกงกาง แสม และลําพู.
ป่าดง
น. ป่าที่มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นทึบ.
ป่าดงดิบ, ป่าดิบ
น. ป่าไม้ที่มีอยู่ทั่วไปในเขตร้อน ฝนชุก เป็นป่าไม้สีเขียวไม่ผลัดใบ.
ป่าดงดิบ, ป่าดิบ
น. ป่าไม้ที่มีอยู่ทั่วไปในเขตร้อน ฝนชุก เป็นป่าไม้สีเขียวไม่ผลัดใบ.
ป่าดงพงไพร
(ปาก) น. ป่า.
ป่าแดง
น. ป่าที่มีใบไม้ร่วงตามฤดูกาล เช่น ป่าเต็ง ป่ารัง.
ป่าเถื่อน
ว. ห่างไกลจากที่อยู่ของคน, ยังไม่เจริญ; ทารุณโหดร้าย.