ปัวเปีย หมายถึง ก. นัวเนีย, ปะปน, เกี่ยวข้อง, คลุกคลี.
ว. อ่อนกําลังจนแทบจะทรงตัวไม่ได้.
[ปัดจิม] ว. ตะวันตก; เบื้องหลัง เช่น ฝ่ายปัศจิม. (ส.; ป. ปจฺฉิม).
[ปัดสะ-] น. ลูกปืนที่บรรจุดินและแก๊ปในตัว; เรียกปืนที่ใช้ลูกชนิดนี้ว่า ปืนปัศตัน.
[ปัดสะ-] (โบ) น. ผ้าขนสัตว์เนื้อฟุ.
น. เยี่ยว. (ป.; ส. ปฺรศฺราว).
น. ลมหายใจออก. (ป.; ส. ปฺรศฺวาส).
ก. ซัดไปด้วยอาการยกแขนขึ้นสูงแล้วเอี้ยวตัว; (ปาก) คําใช้แทนกิริยาได้หลายอย่างแล้วแต่คําประกอบที่ทําให้รู้ว่าเกินกว่าที่คาดคิด,มักใช้ว่า ปาขึ้นไป หรือ ปาเข้าไป, เช่น ค่าโดยสารปาขึ้นไปตั้ง ๑๐บาท กว่าจะทำงานเสร็จก็ปาเข้าไปตั้ง ๒ ทุ่ม.