ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' ปโย- '

    ปโย-  หมายถึง น. นํ้านม, นํ้า. (ป., ส. ปย), ที่เป็น ปโย เพราะเข้าสมาสกับศัพท์ที่มีพยัญชนะตัวหน้าเป็นอักษรตํ่าหรือตัว ห ดังตัวอย่างต่อไปนี้ ปโยชนม์ [ปะโยชน] น. 'ผู้มีนํ้าเป็นที่เกิด' คือ เมฆ. (ส. ปโยชนฺมนฺ). ปโยธร น. 'ผู้ทรงไว้ซึ่งนํ้า' คือ เมฆ, 'ผู้ทรงไว้ซึ่งนํ้านม' คือ ถัน.(ป., ส.). ปโยธรา น. 'ที่ทรงนํ้านมไว้' คือ ทรวงอกหรือนมหญิง. (ส.).ปโยนิธิ น. 'ที่รับนํ้า' คือ ทะเล. (ส.). ปโยราศิ น. 'กองนํ้า'คือ ทะเล. (ส.).

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • ปร-

    [ปะระ-, ปอระ-] ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. (ป.).

  • ปรนัย

    [ปะระ-, ปอระ-] ว. วัตถุวิสัย; เรียกการสอบแบบที่ผู้สอบมักไม่มีโอกาสแสดงความคิดเห็นส่วนตัว เป็นคําถามที่ต้องการคําตอบตายตัว ว่า การสอบแบบปรนัย, คู่กับ อัตนัย.

  • ปร-ปักษ์

    [ปอระ-] น. ข้าศึก, ศัตรู, ฝ่ายตรงข้าม.

  • ปรโลก

    [ปะระ-, ปอระ-] น. โลกหน้า.

  • ปรวาที

    [ปะระ-] น. ผู้กล่าวถ้อยคําฝ่ายตอบหรือฝ่ายค้าน, คู่กับ สกวาที.

  • ปรหิตะ

    [ปะระหิตะ, ปอระหิตะ] น. ประโยชน์ผู้อื่น, มักใช้ควบกับ ประโยชน์เป็น ปรหิตประโยชน์ ว่า ประโยชน์เกื้อกูลแก่ผู้อื่น. (ป. ปรหิต).

  • ปรก ๑

    [ปฺรก] น. ซุ้มเล็ก ๆ ที่พระสงฆ์อาศัยในเวลาอยู่ปริวาส. ก. ปก, ปิด,คลุม, เช่น พระนาคปรก ผมปรกหน้า.

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒