ปัณณาสก์ หมายถึง ว. หมวด ๕๐. (ป.).
[ปันนะระสะ-] ว. สิบห้า. (ป. ปณฺณรส).
[ปันนะระสะมะ-] ว. ที่ ๑๕. (ป.).
น. วันที่ ๑๕.
[ปันนะระสี] ว. ที่ ๑๕. (ป. ปณฺณรสี).
น. วัน ๑๕ คํ่า.
น. ส้นเท้า. (ป.; ส. ปารฺษณิ).
ก. ทําให้หมดไปพ้นไปด้วยการพัดหรือโบกเป็นต้น เช่น ปัดฝุ่นปัดแมลงวัน ปัดพิษ; เบนไป, เฉไป, เช่น พระอาทิตย์ปัดเหนือปัดใต้ท้ายรถปัดไปทางหนึ่ง เดินขาปัด; กระทบเสียดไป เช่น กิ่งไม้ปัดหลังคา เดินเอามือปัดศีรษะ.