ปักษ-, ปักษ์ หมายถึง [ปักสะ-, ปัก] น. ฝ่าย, ข้าง, เช่น ปักษ์ใต้, กึ่งของเดือนจันทรคติคือ เดือนหนึ่งมี ๒ ปักษ์ ข้างขึ้นเรียก ศุกลปักษ์ (แปลว่า ฝ่ายขาวหมายเอาแสงเดือนสว่าง) ข้างแรมเรียก กาฬปักษ์ (แปลว่า ฝ่ายดําหมายเอาเดือนมืด), ครึ่งเดือน เช่น หนังสือรายปักษ์. (ส.; ป. ปกฺข).
[ปักสะกะไส] น. การสิ้นปักษ์.
[ปักสะคะนะนา] น. วิธีคํานวณดิถีตามปักษ์.
[ปักสะคม] น. นก.
[ปักสะทอน] น. นก; พระจันทร์.
[ปักสะเพด] น. ความแตกต่างระหว่าง ๒ ฝ่ายที่โต้เถียงกัน.
[ปักสะวาหน] น. นก.
[ปักสานดอน] น. ฝ่ายอื่น, อีกฝ่ายหนึ่ง.