ปทุม หมายถึง น. บัวหลวง, บัวก้าน. (ป.; ส. ปทฺม).
ก. ประสมกัน เช่น ข้าวเจ้าปนข้าวเหนียว, แกมกัน เช่น พูดไทยปนฝรั่ง, รวมกัน เช่น อย่าเอาผ้านุ่งกับเสื้อซักปนกัน, ถ้าเอาส่วนน้อยประสมลงในส่วนมากเพื่อให้ระคนปนเป็นอันเดียวกัน เรียกว่าเจือปน, ถ้าเป็นในลักษณะที่ปนกันทั้งเล็กและใหญ่ ทั้งดีและชั่วเรียกว่า คละปน.
ว. ปนกันยุ่งจนไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร.
น. เครื่องจิ้มอย่างหนึ่ง ปรุงด้วยนํ้าปลาร้า. ก. ทําให้แหลกละเอียดด้วยการตําเป็นต้น เช่น ป่นเกลือ ป่นปลา ป่นพริก. ว. ที่แหลกละเอียดเช่น พริกป่น ปลาป่น เกลือป่น.
(แบบ) น. เหลน (คือ ลูกของหลานปู่). (ป.).
ก. วิ่งไล่ตะครุบ, ตบตะครุบ, ตะปบ ก็ว่า.
[ปะปันจะ-] (แบบ) น. ความเนิ่นช้า, ความนาน. ว. เนิ่นช้า. (ป.).
[ปะปันจะ-] (แบบ) น. ความเนิ่นช้า, ความนาน. ว. เนิ่นช้า. (ป.).