ปะงับปะง่อน หมายถึง ว. ปะหงับปะง่อน.
ว. อาการที่อ้าปากแล้วหุบปาก, อาการที่หายใจทางปาก (เป็นอาการของคนและสัตว์ที่เหนื่อยหอบหรือใกล้จะตาย), งาบ ๆ พะงาบ หรือพะงาบ ๆ ก็ว่า.
ว. อาการที่อ้าปากแล้วหุบปาก, อาการที่หายใจทางปาก (เป็นอาการของคนและสัตว์ที่เหนื่อยหอบหรือใกล้จะตาย), งาบ ๆ พะงาบ หรือพะงาบ ๆ ก็ว่า.
น. นักบวช. (ช.).
[-หฺลา] น. เทวดาผู้ใหญ่. (ช.).
ก. เอาสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ มาติดมาต่อกัน.
น. กระจัง ๒ ข้างพระราชยาน.
ก. เตะ, ฟาดด้วยหลังเท้า.