ปสูติ หมายถึง [ปะสูด] น. ประสูติ. (ป.; ส. ปฺรสูติ).
[ปะหังสะนะ, -สะ] น. การรื่นเริง. (ป.).
[ปะหังสะนะ, -สะ] น. การรื่นเริง. (ป.).
[ปะ-] ก. ละทิ้ง. (ป.; ส. ปฺรหาณ).
[ปะ-] น. ประหาร. (ป.; ส. ปฺรหาร).
[ปะ-] น. ประหาส. (ป.; ส. ปฺรหาส).
น. เส้นใยที่ทําจากเปลือกไม้บางชนิด เช่น ปอแก้ว ปอกระเจา.
น. ชื่อไม้ล้มลุกหลายชนิดหลายสกุลและหลายวงศ์ที่เปลือกใช้ทําปอเช่น ปอกระเจา (Corchorus capsularis L. และ C. olitorius L.)ในวงศ์ Tiliaceae, ปอกระสา [Broussonetia papyrifera (L.)Vent.] ในวงศ์ Moraceae, ปอแก้ว (Hibiscus cannabinus L.)ในวงศ์ Malvaceae, ปอสําโรง (Sterculia foetida L.) ในวงศ์Sterculiaceae.