ปวิธ หมายถึง [ปะวิด] ก. บพิธ. (ป. ป + วิ + ธา).
[ปะวิเวก] น. ที่สงัดเงียบ. (ป.).
[ปะวีน] ว. ฉลาด, มีฝีมือดี. (ป.).
[ปะวุดติ] น. ความเป็นไป, เรื่องราว. (ป. ปวุตฺติ).
[ปะ-] น. ขนบธรรมเนียม, แบบแผน; เชื้อสาย, การเป็นสามีภรรยากันตามธรรมเนียม. (ป.; ส. ปฺรเวณิ).
[ปะเวด] น. ประเวศ, ประเวศน์. (ป.; ส. ปฺรเวศ, ปฺรเวศน).
[ปะเวด] น. ประเวศ, ประเวศน์. (ป.; ส. ปฺรเวศ, ปฺรเวศน).
[ปะสุ] น. สัตว์เลี้ยงสําหรับใช้แรงงาน เช่น ช้าง ม้า วัว ควายบางทีก็รวมถึงสัตว์เลี้ยงที่ใช้เป็นอาหารด้วย เช่น แพะ แกะ หมู,มักใช้ประกอบคํา สัตว์ เป็น ปศุสัตว์. (ส.; ป. ปสุ).