ปณาม หมายถึง [ปะนาม] ก. ประณาม. (ป.; ส. ปฺรณาม).
[ปะ-] น. ประณิธาน. (ป.; ส. ปฺรณิธาน).
[ปะ-] น. ประณิธิ. (ป.; ส. ปฺรณิธิ).
[ปะ-] ว. ประณีต. (ป.; ส. ปฺรณีต).
ก. โกหก, พูดเท็จ, จงใจกล่าวคําที่ไม่จริง.
ก. โกหก, พูดเท็จ, จงใจกล่าวคําที่ไม่จริง.
[ปะดิวะรัดดา] น. ภริยาที่ซื่อสัตย์และภักดีต่อสามี. (ส. ปติวรฺตา).
น. เจ้า, ผัว. (ป.).