บูรณะ หมายถึง ก. ซ่อมแซมทําให้กลับคืนดีเหมือนเดิม เช่น บูรณะวัด.
[บูน, บูระพะ] ว. บุพ.
[-ระพา] ว. ตะวันออก; เบื้องหน้า. (ส.).
น. เดือน ๘ แรก. (ส. ปูรฺวาษาฒ).
น. เอกสารที่เป็นหลักฐานในการจ่ายเงิน; (กฎ) หลักฐานการจ่ายที่เป็นใบเสร็จรับเงิน หลักฐานของธนาคารแสดงการจ่ายเงินแก่เจ้าหนี้ หรือหลักฐานการนําเงินเข้าบัญชีเงินฝากของผู้รับที่ธนาคารและรวมถึงใบนําส่งเงินต่อคลังด้วย.