บุพพาสาฬหะ, บุรพอาษาฒ, ปุรพษาฒ หมายถึง ดู บุพ-, บุพพ-.
ดู บุพ-, บุพพ-.
ดู บุพ-, บุพพ-.
[บุบโพ] น. นํ้าหนอง, นํ้าเหลือง. (ป. ปุพฺพ).
ว. ที่ยุบเป็นรอยลึกลงไป เช่น แก้มบุ๋ม.
ว. ที่ขาดความยับยั้งไม่เกรงใจใคร.
ก. ทําปากยื่นบอกใบ้ให้รู้.
ก. ทําปากยื่นบอกใบ้ให้รู้.