บุตรา หมายถึง [บุดตฺรา] (กลอน) น. บุตร.
[บุดตฺรี] น. ลูกผู้หญิง. (ส. ปุตฺรี).
ดู บุตร, บุตร-.
ดู บุตร, บุตร-.
[บุดตฺรีตฺระสุม] น. ต้นนางแย้ม. (ช.).
น. ปุถุชน, คนที่ยังมีกิเลสหนา, สามัญชน, ผู้ที่มิได้เป็นพระอริยบุคคล. (ป. ปุถุชฺชน; ส. ปฺฤถคฺชน).
[บุดคน] น. บุคคล, คน. (ส. ปุทฺคล; ป. ปุคฺคล).
ก. ซ่อม, เพิ่มเติม.