บุ้งจีน หมายถึง น. ชื่อผักบุ้งพันธุ์หนึ่ง ดอกสีขาว.
น. ชื่อไม้เถาชนิด Ipomoea pescaprae (L.) R. Br. ในวงศ์Convolvulaceae ทอดเลื้อยตามหาดทรายชายทะเล ดอกสีม่วงแดงใบไม่มีขน ต้นและใบใช้แก้พิษแมงกะพรุน เรียก ผักบุ้งทะเล.
น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Ipomoea crassicaulis (Benth.) B.L.Robinson ในวงศ์ Convolvulaceae ดอกสีชมพูอ่อน ใบมีขนอ่อน เรียก ผักบุ้งฝรั่ง, ผักบุ้งรั้ว ก็เรียก.
น. เครื่องมือสําหรับถูไม้ ทําด้วยเหล็ก มีฟันเป็นปุ่มแหลมคม.
น. เครื่องสานรูปคล้ายเปลือกหอยแครง สำหรับใช้โกยดินเป็นต้น,ปุ้งกี๋ ก็ว่า.
น. (๑) ชื่อไม้เถาชนิด Convolvulus arvensis L. ในวงศ์Convolvulaceae ทอดเลื้อยตามพื้นดิน ต้นมีขน ดอกเล็ก สีขาวรากใช้ทํายาได้ เรียก ผักบุ้งร้วม. (๒) ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Enydra fluctuans Lour. ในวงศ์ Compositae ขึ้นในนํ้าและที่ชื้นแฉะดอกเล็กสีขาว ๆ ใบมีรสขม ใช้ทํายาได้ เรียก ผักบุ้งร้วม.
[บุน, บุนยะ-] น. การกระทําดีตามหลักคําสอนในศาสนา; ความดี,คุณงามความดี. ว. ดี เช่น คนใจบุญ, มีคุณงามความดี เช่น คนมีบุญ.(ป. ปุญฺ?; ส. ปุณฺย).
[บุน, บุนยะ-] น. การกระทําดีตามหลักคําสอนในศาสนา; ความดี,คุณงามความดี. ว. ดี เช่น คนใจบุญ, มีคุณงามความดี เช่น คนมีบุญ.(ป. ปุญฺ?; ส. ปุณฺย).