ความหมายของคำว่า ' บำเหน็จ '

ความหมายของคำว่า ' บำเหน็จ '
บำเหน็จ หมายถึง น. รางวัล, ค่าเหนื่อย, ค่าความชอบเป็นพิเศษ, เช่น ปูนบําเหน็จ,เงินตอบแทนที่ได้ทํางานมา ซึ่งจ่ายครั้งเดียวเมื่อออกจากงาน;(กฎ) เงินตอบแทนความชอบที่ได้รับราชการมา ซึ่งจ่ายครั้งเดียวเมื่อออกจากงาน.

บิ
ก. ทําให้แตกออกหรือหลุดออกเป็นชิ้น ๆ ด้วยนิ้ว เช่น บิขนมปัง,แตกออกหรือหลุดออกด้วยอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น.
บิกู, บีกู
น. ภิกขุ เช่น พราหมณ์ชีบีกูน้อยใหญ่. (อิเหนา). (ช.).
บิกู, บีกู
น. ภิกขุ เช่น พราหมณ์ชีบีกูน้อยใหญ่. (อิเหนา). (ช.).
บิกูปะระมาหนา, บิกูปะระหมั่นหนา
น. ภิกษุกับพราหมณ์. (ช.).
บิกูปะระมาหนา, บิกูปะระหมั่นหนา
น. ภิกษุกับพราหมณ์. (ช.).
บิฐ
[บิด] น. ตั่ง, ที่นั่งชนิดหนึ่ง รูปสี่เหลี่ยม มีเท้า มีพนักอิงบ้างไม่มีบ้าง.(ป. ปี?). (รูปภาพ บิฐ)
บิณฑ-
[บินทะ-] (แบบ) น. ก้อนข้าว. (ป., ส. ปิณฺฑ).