บำรู หมายถึง ก. ตกแต่ง, บํารุง; ประ เช่น บํารูงา ว่า ประงา.
ก. ปรนนิบัติให้เป็นที่ชอบใจ, เรียกหญิงที่ปรนนิบัติเช่นนั้นว่านางบําเรอ; บูชา เช่น บําเรอไฟ.
ก. ตั้งใจรับใช้.
ก. ประหยัด เช่น บําหยัดหยาบพึงเยงยํา. (กฤษณา).
น. รางวัล, ค่าเหนื่อย, ค่าความชอบเป็นพิเศษ, เช่น ปูนบําเหน็จ,เงินตอบแทนที่ได้ทํางานมา ซึ่งจ่ายครั้งเดียวเมื่อออกจากงาน;(กฎ) เงินตอบแทนความชอบที่ได้รับราชการมา ซึ่งจ่ายครั้งเดียวเมื่อออกจากงาน.
ก. ทําให้แตกออกหรือหลุดออกเป็นชิ้น ๆ ด้วยนิ้ว เช่น บิขนมปัง,แตกออกหรือหลุดออกด้วยอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น.
น. ภิกขุ เช่น พราหมณ์ชีบีกูน้อยใหญ่. (อิเหนา). (ช.).
น. ภิกขุ เช่น พราหมณ์ชีบีกูน้อยใหญ่. (อิเหนา). (ช.).