บำราบ หมายถึง [บําหฺราบ] ก. ปราบ, ทําให้ราบ, ทําให้กลัว.
[บําราด] ก. หายไป, จากไป, พรากไป, ปราศจาก.
ก. ทําให้งอกงาม, ทําให้เจริญ, เช่น บํารุงต้นไม้ บํารุงบ้านเมือง;รักษาให้อยู่ในสภาพที่ดี เช่น บํารุงสุขภาพ บํารุงร่างกาย เงินค่าบํารุง.
ก. ทําพิธีเช่นรดนํ้ามนต์ให้ เสกเป่าให้ หรือทําการอย่างใดอย่างหนึ่งเช่นกล่าวปลุกใจเพื่อให้ขวัญดี มีใจกล้าหาญ.
ก. ตกแต่ง, บํารุง; ประ เช่น บํารูงา ว่า ประงา.
ก. ปรนนิบัติให้เป็นที่ชอบใจ, เรียกหญิงที่ปรนนิบัติเช่นนั้นว่านางบําเรอ; บูชา เช่น บําเรอไฟ.
ก. ตั้งใจรับใช้.
ก. ประหยัด เช่น บําหยัดหยาบพึงเยงยํา. (กฤษณา).