บำเทิง หมายถึง ว. บันเทิง, เบิกบาน, รื่นเริง, ยินดี.น. เงินตอบแทนที่ได้ทํางานมาเป็นเวลานาน ซึ่งจ่ายเป็นรายเดือนจนตลอดชีวิตเมื่อออกจากงาน, โบราณใช้ว่า เบี้ยบํานาญ; (กฎ)เงินตอบแทนความชอบที่ได้รับราชการมา ซึ่งจ่ายเป็นรายเดือน.
ก. บนบาน, เซ่นสรวง, บูชา.
ก. ทําให้เสื่อมคลาย เช่น บําบัดทุกข์, ทําให้ทุเลาลง เช่น บําบัดโรค.
ก. ลูบไล้. (อนันตวิภาค).
ก. ลูบไล้. (อนันตวิภาค).
ก. ลูบไล้. (อนันตวิภาค).
ก. ทําให้เต็มบริบูรณ์, เพิ่มพูน, (มักใช้ในเรื่องเกี่ยวกับศาสนา) เช่นบําเพ็ญบุญ บําเพ็ญบารมี; ประพฤติ, ปฏิบัติ, เช่น บําเพ็ญตนให้เป็นประโยชน์ บําเพ็ญพรต.
[บําหฺราบ] ก. ปราบ, ทําให้ราบ, ทําให้กลัว.