บทสังขยา หมายถึง น. ชื่อโคลงแบบโบราณ.
น. บทร้อยกรองตามธรรมเนียมนิยมในวรรณคดี พรรณนาเพศสัมพันธ์ของชายหญิง มักกล่าวให้เป็นที่เข้าใจโดยใช้โวหารเป็นสัญลักษณ์หรืออุปมาอุปไมยเป็นต้น.
(แบบ) เท้า, รอยเท้า, เช่น จตุบท, ในบทกลอนใช้ประสมกับคําอื่น ๆหมายความว่า เท้า คือ บทบงกช บทบงสุ์ บทมาลย์ บทรัช บทศรีบทเรศ, (ดูคําแปลที่คํานั้น ๆ). (ป. ปท).
(แบบ) เท้า, รอยเท้า, เช่น จตุบท, ในบทกลอนใช้ประสมกับคําอื่น ๆหมายความว่า เท้า คือ บทบงกช บทบงสุ์ บทมาลย์ บทรัช บทศรีบทเรศ, (ดูคําแปลที่คํานั้น ๆ). (ป. ปท).
[บดทะ-] (กลอน) ก. เดินไป. (ป.).
[บดทะ-] (กลอน) น. บัวบาท, เท้า. (ส. ปทปงฺกช).
[บดทะ-] น. ละอองเท้า. (ป.).
[บดทะ-] (แบบ) น. เท้าผู้มีบุญ เช่นกษัตริย์.