บาด หมายถึง ก. ทําให้เกิดเป็นแผลหรือรอยขีดข่วนอย่างของมีคมบาด เช่นมีดบาด แก้วบาด หญ้าคาบาด. น. แผล.
ก. รู้สึกคล้ายระคายคอเนื่องจากกินของที่มีรสหวานจัดเย็นจัดเป็นต้น.
ว. มีบาดแผลทําให้เจ็บปวด.
ก. เจ็บแค้นใจ.
ก. สะดุดตาเพราะเห็นสีฉูดฉาด; ขัดตาทําให้ไม่สบอารมณ์.
น. เนื้อหนังที่แตกแยกออกเพราะถูกตีฟันทิ่มแทงเป็นต้น.
น. แผลที่ถูกเสี้ยนหนามยอกแล้วกลายเป็นพิษ ทําให้มีอาการปวดผิดปรกติ.
ก. โกรธเคืองกัน, หมองใจกัน, ผิดใจกัน.