บัวตะกั่ว หมายถึง (โบ) น. ที่สําหรับไขนํ้าให้ไหลลงมาเป็นฝอย.
น. บัวควํ่าที่ลาหรือยืดอ่อนออกไป.
น. นมผู้หญิง.
ว. เห็นรําไร.
น. เท้าที่มีบัวรอง, หมายเอาเท้าผู้มีบุญอย่างพระพุทธเจ้า นิยมว่าพระพุทธเจ้ามีดอกบัวผุดขึ้นรับพระบาท, ใช้เลือนมา หมายถึงพระบาทของพระเจ้าแผ่นดินด้วย.
(สํา) ก. รู้จักผ่อนปรนเข้าหากัน มิให้กระทบกระเทือนใจกัน,รู้จักถนอมนํ้าใจไม่ให้ขุ่นเคืองกัน, บัวไม่ให้ชํ้า นํ้าไม่ให้ขุ่น ก็ว่า.
ว. สีกลีบบัวแห้งหรือสีปูนแห้ง.
น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทําด้วยแป้งข้าวเหนียว ปั้นเป็นเม็ดกลม ๆเล็ก ๆ ต้มในนํ้ากะทิผสมนํ้าตาล.