บัวขม หมายถึง น. บัวสายพันธุ์หนึ่งในสกุล Nymphaea ดอกเล็ก สีขาวสายกินได้ หัวมีรสขม.
ดู ผัน ๑.
น. แผ่นผ้าทาบรอบคอเสื้อ; ลายบัวที่อยู่ใต้บัลลังก์ปราสาท.
(โบ) น. ที่สําหรับไขนํ้าให้ไหลลงมาเป็นฝอย.
น. บัวควํ่าที่ลาหรือยืดอ่อนออกไป.
น. นมผู้หญิง.
ว. เห็นรําไร.
น. เท้าที่มีบัวรอง, หมายเอาเท้าผู้มีบุญอย่างพระพุทธเจ้า นิยมว่าพระพุทธเจ้ามีดอกบัวผุดขึ้นรับพระบาท, ใช้เลือนมา หมายถึงพระบาทของพระเจ้าแผ่นดินด้วย.