บันเบา หมายถึง ว. น้อย (โดยมากมักใช้ในทางปฏิเสธหรือเป็นเชิงคําถาม) เช่นไม่บันเบา เรื่องนี้น่าสนใจบันเบาไปหรือ.
ก. ตัดให้สั้น, ตัดให้เป็นท่อน ๆ.
ก. ทําให้สั้นหรือลดน้อยลง เช่น บั่นทอนอายุ บั่นทอนกําลัง, ทําให้เสียกําลังใจ ในคําว่า บั่นทอนจิตใจ.
น. ครึ่งหนึ่งหรือตอนหนึ่งของสิ่งที่แบ่งออกเป็น ๒ ส่วนเท่า ๆ กันเช่น บั้นต้น บั้นปลาย. สัน. ฝ่ายว่า, ส่วนว่า.
น. ตอนท้าย, ส่วนท้าย; (ปาก) ตะโพก, ก้น, (ใช้แก่หญิง).
น. ตอนท้าย เช่น บั้นปลายของชีวิต.
(ราชา) น. บั้นเอว.
น. ส่วนกลางของร่างกายระหว่างชายโครงกับกระดูกตะโพกทั้ง ๒ ข้าง, กะเอว สะเอว หรือ เอว ก็ว่า.