บัณฑิตย์ หมายถึง [บันดิด] น. ความรอบรู้, การเรียน, ความเป็นบัณฑิต. (ส. ปาณฺฑิตฺย;ป. ปณฺฑิจฺจ).
[บันดุ] ว. เหลืองอ่อน, ขาวเหลือง, ซีด. น. ช้างเผือก. (ป. ปณฺฑุ;ส. ปาณฺฑุ).
น. ผ้าขนสัตว์สีเหลือง. (ป. ปณฺฑุกมฺพล).
น. แท่นหินมีสีดุจผ้ากัมพลเหลือง เป็นที่สถิตของพระอินทร์.
น. ช้างเผือก. (ส. ปาณฺฑุนาค).
(แบบ) น. โรคผอมเหลือง, โรคเพื่อดี. (ป. ปณฺฑุโรค).
[บันทูน] (ราชา) น. คําสั่ง, คําสั่งกรมพระราชวังบวร.
[บันเดาะ] น. กะเทย. (ป., ส. ปณฺฑก อภิธาน ว่า กะเทย, ชิลเดอร์และมอร์เนียร์ วิลเลียม ว่า ขันที).