บังโกรยตัวผู้, บังโกรยตัวเมีย หมายถึง [-โกฺรย-] น. ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
[-โกฺรย-] น. ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
(ราชา) น. อุจจาระหรือปัสสาวะ.
(ราชา) น. ปัสสาวะ, ใช้ว่า พระบังคนเบา.
(ราชา) น. อุจจาระ, ใช้ว่า พระบังคนหนัก.
(ราชา) ก. แสดงความเคารพพระมหากษัตริย์ สมเด็จพระบรมราชินีนาถสมเด็จพระบรมราชินี และพระบรมราชวงศ์ชั้นสูง ตามประเพณีไทย,ใช้ว่า ถวายบังคม. (ข.).
ก. มอบให้ เช่น เป็นบังคลแก่ท่านแล. (ม. คําหลวง วนปเวสน์).(ข. ปรฺคล ว่า มอบให้).
ว. ควรอย่างยิ่ง, เหมาะอย่างยิ่ง, (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น ไม่บังควรหาเป็นการบังควรไม่.