บั้งไฟ หมายถึง น. บ้องไฟ.
น. บ้านยกพื้นชั้นเดียว มีระเบียงกว้าง. (ฮ. บงฺคลา; อ. bungalow).
ก. ปิดบัง, อําพราง.
ก. เกิด เช่น บังเกิดอุบัติเหตุ บังเกิดลมพายุ, ทําให้เกิด เช่น แม่บังเกิดเกล้า.
[-โกฺรย-] น. ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
[-โกฺรย-] น. ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
(ราชา) น. อุจจาระหรือปัสสาวะ.
(ราชา) น. ปัสสาวะ, ใช้ว่า พระบังคนเบา.