บรรสาร หมายถึง [บัน-] (กลอน; แผลงมาจาก ประสาร) ก. คลี่ออก.
[บัน-] ก. แสดง.
[บันหาน] (กลอน; แผลงมาจาก บริหาร) ก. เฉลย, กล่าวแก้, ตรัสสั่ง.
น. ผงโลหะที่มีสีแวววาว ใช้ผสมสีหรือโรยบัตรเชิญเป็นต้น เช่นสีเงินบรอนซ์ สีทองบรอนซ์.
[บะหฺรัด] ก. แต่ง. น. เครื่องแต่ง, เครื่องประดับ, เช่น อันควรบรัดแห่งพระองค์. (ม. คําหลวง นครกัณฑ์).
[บะหฺรั่น-] น. ชื่อสุราชนิดหนึ่งกลั่นจากเหล้าองุ่น. (อ. brandy).
[บะหฺรัด] น. ข้าง, สีข้าง; ฟ้าดิน. (ส. ปารฺศฺว; ป. ปสฺส).
[บะรากฺรม] (แบบ) น. ความเพียร, ความบากบั่น, ความพยายาม,ความแข็งขัน, ความก้าวไปเพื่อคุณในเบื้องหน้า. (ส. ปฺรากรฺม;ป. ปรกฺกม).