บรรสพ หมายถึง [บัน-] ก. เกิดผล, ได้. (แผลงมาจาก ประสพ).
[บัน-] (กลอน; แผลงมาจาก ประสม) ก. รวมกันเข้า, ปน, ระคน, เจือ.
[บัน-] (กลอน; แผลงมาจาก ประสาน) ก. ทําให้ติดกัน, ทําให้สนิทกัน,เชื่อม, รัด, ผูกไว้.
[บัน-] (กลอน; แผลงมาจาก ประสาร) ก. คลี่ออก.
[บัน-] ก. แสดง.
[บันหาน] (กลอน; แผลงมาจาก บริหาร) ก. เฉลย, กล่าวแก้, ตรัสสั่ง.
น. ผงโลหะที่มีสีแวววาว ใช้ผสมสีหรือโรยบัตรเชิญเป็นต้น เช่นสีเงินบรอนซ์ สีทองบรอนซ์.
[บะหฺรัด] ก. แต่ง. น. เครื่องแต่ง, เครื่องประดับ, เช่น อันควรบรัดแห่งพระองค์. (ม. คําหลวง นครกัณฑ์).