ความหมายของคำว่า ' บรรเทา '

ความหมายของคำว่า ' บรรเทา '
บรรเทา หมายถึง [บัน-] ก. ทุเลาหรือทําให้ทุเลา, ผ่อนคลายหรือทําให้ผ่อนคลายลง,เบาบางหรือทําให้เบาบางลง, สงบหรือทําให้สงบ, เช่น บรรเทาทุกข์อาการโรคบรรเทาลง, ประเทา ก็ใช้.

บรรเทือง
[บัน-] (กลอน; แผลงมาจาก ประเทือง) ก. ทําให้กระเตื้องขึ้น, พยุง,ทําให้ดีขึ้น.
บรรพ, บรรพ- ๑
[บับ, บับพะ-] น. ข้อ, ปล้อง, เล่ม, หมวด, ภาค, ตอน, กัณฑ์; ขั้นบันได;ระยะหรือเวลาที่กําหนด. (ป. ปพฺพ; ส. ปรฺวนฺ).
บรรพ, บรรพ- ๑
[บับ, บับพะ-] น. ข้อ, ปล้อง, เล่ม, หมวด, ภาค, ตอน, กัณฑ์; ขั้นบันได;ระยะหรือเวลาที่กําหนด. (ป. ปพฺพ; ส. ปรฺวนฺ).
บรรพภาค
(แบบ) น. ข้อมือ. (ส.).
บรรพเภท
(แบบ) น. ความปวดร้าวในข้อ. (ส.).
บรรพมูล
(แบบ) น. วันขึ้น ๑ คํ่า และวันกลางเดือนทางจันทรคติ. (ส.).
บรรพ- ๒, บรรพ์
[บันพะ-, บัน] ว. ก่อน, ทีแรก, เบื้องต้น; ตะวันออก. (ป. ปุพฺพ;ส. ปูรฺว).