บรรณานุกรม หมายถึง ดู บรรณ, บรรณ-.
ดู บรรณ, บรรณ-.
ดู บรรณ, บรรณ-.
[บัน-] ว. ทั้งหลาย, ทั้งปวง, ทั้งหมด, (มักใช้อยู่ข้างหน้า) เช่นบรรดามนุษย์ บรรดาทรัพย์สมบัติที่มีอยู่, ประดา ก็ว่า.
(ปาก) ว. ที่มีอยู่ทั้งหมด, ประดามี ก็ว่า.
[บันดาก] (แบบ) น. ธง, ธงผืนผ้า. (ป. ปฏาก; ส. ปตากา).
[บันดา-] น. ฐานันดรศักดิ์ที่พระราชทานแก่ข้าราชการหรือบุคคลทั่วไป แบ่งออกเป็น เจ้าพระยา พระยา พระ หลวง ขุน หมื่น พันและทนาย โดยมีราชทินนามต่อท้าย เช่น เจ้าพระยายมราชพระยาพลเทพ.
[บันตานึก] (แบบ) น. ปัตตานึก, พลเดินเท้า, ทหารราบ. (ป., ส.ปตฺตานีก).